Nagenoeg schoon

Vandaag bij de longarts het mooie nieuws te horen gekregen dat de chemo is aangeslagen. De CT scan laat bijna geen lymfeklier of tumor zien. Tuurlijk wil je dat je dan ook helemaal schoon bent, maar de longarts gaf aan dat dit toch echt de uitslag was waar hij op had gehoopt. Ook de bloedwaarden laten een onveranderd goed beeld zien.

Helemaal blij natuurlijk, al blijven we wel in de 3 wekelijkse chemokuur als ‘onderhoudskuur’.  Gelukkig niet de kuur waarbij ik nog moet blijven overnachten, maar een kuur, die slechts 1 1/2 uur duurt. Niet meer als een zeekoe in het ziekenhuisbed liggen door de hoeveelheid vocht dat binnen komt. Laten we hopen dat de bijwerkingen ook zo blijven zoals het nu is.

Het is nu van belang dat de progressievrije periode zo lang mogelijk duurt, al hebben we dan nog wel de medicijnen die goed tegen de ROS-1 mutatie werkt!

Vanavond als feestmaal pannenkoeken gegeten, dus de hoeveelheid suiker is gelijk weer veel te hoog….

Voor nu lekker genieten! dat is het belangrijkste. En zoals ik me nu voel, lukt dat heel aardig

Advertenties

Het kleine grote geluk

Allereerst wil ik menig lezer danken voor de adviezen, hoe om te gaan met mentale dips. Ik kan zeggen dat het heeft gewerkt. Juist om ook de dips toe te laten als onderdeel van het verwerkingsproces, kwam het na de 4e kuur minder hard aan. Wellicht had het ook te maken met het feit dat ik mijn laatste zware kuur had gehad. Niet meer overnachten in hotel martini, maar straks waarschijnlijk slechts 2 uur aan het infuus en weer naar huis.

Het gaat goed met mij. Liever gezegd, ik voel me momenteel fantastisch ( om maar eens een superlatief van Hans te gebruiken). Het is echt heerlijk om allemaal lieve mensen in je omgeving te hebben. Het is zo heel erg fijn dat mensen aan je denken, dat ze met je meeleven, maar ook dat je gewoon plezier met ze kunt maken. Het geeft zoveel positiviteit, geluk, energie en kracht. Alleen jammer dat ik daar eerst ziek voor moest worden dat ik dit geluk zo ervaren mag.

Heerlijk met Hans in de sportschool wezen spinnen, geen vermoeidheid tijdens het werk en ook de fietstocht naar het werk gaat in hetzelfde tempo als vorig jaar. Eigenlijk heb ik nu een betere conditie dan een jaar geleden. Zal ik al zolang ziek zijn geweest?

De pruik is afbesteld en de eerste afspraak met de kapper is alweer gemaakt! De grijze haren moeten nodig worden geverfd.

Op dit moment heb ik bijna alle suiker uit mijn dieet geschrapt. Tumoren schijnen suiker ook erg lekker te vinden. Maar wat een feest om zelf je eigen brood te maken. Zal het koken dan toch nog een hobby van me worden? De kilo’s vliegen er met het sporten en niet snoepen weliswaar nog niet af, maar volgens mij zag ik alweer een kleine 4- pack zichtbaar worden. (wishful thinking??). De 4-pack verschijning wordt overigens nadrukkelijk niet bevestigd door mijn zoon, die vindt dat ik nog wel een blubberbuikje heb! Ach ja, medicijnen, overgang…

Het is, wat mij betreft dan ook geen toeval, dat eind februari Monster Magnet in Bremen gaat optreden! Dat is vlakbij! Ik heb alvast een bed & breakfast voor ons geboekt.

Er wordt vaak gezegd om met de dag te leven, in het hier en nu. Dat doe ik graag, want dit gevoel is fijn en wil ik lang zo voelen. Carpe Diem!

Morgen krijgen we uitslag van de CT scan. Op basis daarvan weten we hoe de vlag erbij hangt. Tot morgen laat ik mijn humeur hier niet door beïnvloeden en zien we morgen wel weer of het lot ons goed gezind is. Morgen is morgen pas. Haha, gemakkelijk op papier te zetten, maar ik denk toch dat het een onrustige nacht gaat worden.